Portrety to bardzo trudny rodzaj fotografii. Szczególnie dla osób, które są na początku swojej fotograficznej drogi. Temat ten wymaga bardzo świadomego oraz dojrzałego (fotograficznie) podejścia. Każdy kto chce rozpocząć swoją przygodę z portretem powinien określić rodzaj portretów, który najbardziej go fascynuje, a pomoże w tym próbowanie wszystkiego po trochu. Jednych przyciąga portretowanie odległych kultur a innych stylizowane zdjęcia, w których osoba portretowana odgrywa swoją rolę.
Wstęp
Jakiś czas temu, dostałem wiadomość od redakcji portalu ŚwiatObrazu z prośbą o odpowiedź na pytanie “Jaki jest sekret udanych zdjęć portretowych”. Mój sekret miał być opublikowany na łamach portalu.
Od razu po przeczytaniu maila zacząłem się zastanawiać nad odpowiedzią. Okazało się, że to nie jest łatwe pytanie i wymaga ono głębszego przemyślenia i zastanowienia się nad moją dotychczasową twórczością.
Siłą rzeczy, nie dało się odpowiedzieć na zadane pytanie od razu. Sporo na ten temat myślałem a to co przyszło mi do głowy notowałem. Po 9 dniach miałem gotową odpowiedź. Wszystko dokładnie opisałem i wyszedł z tego obszerny tekst.
Między czasie na wspomnianym portalu fotograficznym ukazały się dwie części cyklu, w którym fotografowie odpowiadali w kilku zdaniach na dokładnie to samo pytanie.
Moja odpowiedź do dziś nie ukazała się w serwisie (może była za długa? 🙂 ) więc postanawiam podzielić się z Wami moimi przemyśleniami na temat zdjęć portretowych.
Zaznaczę również, że nie jest to poradnik techniczny, z którego dowiecie się jak dobrze ustawić aparat żeby ładnie rozmyć tło i wzbudzić zachwyt wśród znajomych. W tym wszystkim nie o to chodzi. Po prostu żeby zrobić ciekawe zdjęcie nie wystarczy umiejętność obsługi aparatu, znajomość technik fotograficznych i panowania nad światłem.
Przekaz i emocje
Zacznę od fundamentu, który będzie zalążkiem dobrej fotografii. Chodzi o to aby zdjęcie portretowe przemawiało do odbiorcy. Tak aby osoba oglądająca mogła zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi. Nie koniecznie po pierwszym spojrzeniu, czasami potrzebna jest chwila zastanowienia, jednak całość powinna mieć siłę oddziaływania i wywoływać konkretne emocje, które fotograf chciał przekazać swoim zdjęciem. Właśnie dlatego na fotografii musi się coś konkretnego dziać.
Wspomniałem o emocjach, to również bardzo ważny punkt, dobra fotografia musi wywoływać u odbiorców konkretne emocje. Do dyspozycji jest ich mnóstwo, wystarczy mieć to na uwadze zanim wciśnie się spust migawki.
Nie ma nic gorszego jak nijakie zdjęcie, które nie wywołuje u odbiorcy żadnej emocji.
Większość osób powie, że kluczem do sukcesu jest przedstawienie osoby fotografowanej taką jaką jest i owszem, jest to prawda. Takie podejście doskonale sprawdza się w fotografii chociażby podróżniczej. Jednak są również inne drogi do sukcesu.
Moje podejście do portretu
W moim przypadku, często wymyślam daną inscenizację, przedstawiam osobie fotografowanej moją wizję i pozwalam wczuć się w klimat i odegrać jej daną rolę. Jest tutaj duże pole do popisu ponieważ możliwości są niemal nieograniczone. Takie zdjęcia wymagają jednak od fotografa kreatywności, która później owocuje adekwatnymi do stopnia zaplanowania i realizacji rezultatami.
Moje podejście do portretu jest odmienne od tego, które prezentuje większość fotografów. Nie tworzę na siłę artyzmu, nie szukam na ulicy ciekawych osobowości i nie podróżuję po świecie portretując inne kultury. Po prostu realizuję swoje wizje i pomysły jednocześnie starając się aby osoba, którą portretuję czuła się w tym wszystkim swobodnie. Staram się również wykorzystywać na zdjęciach różne sposoby na osiągnięcie ciekawych efektów. Wymyślam różne sposoby na kreatywne fotografowanie, niekiedy korzystam ze sprawdzonych metod a niejednokrotnie improwizuję.
Światło
Dobre światło pasujące do całości to kolejny krok do sukcesu. Kiedy pracuję w studio wykorzystuję określone techniki oświetlenia oraz bardzo świadomie dobieram modyfikatory światła.
Jeżeli działam w plenerze szukam ciekawego światła, które pozwoli mi na osiągnięcie ciekawych rezultatów. Do tego wszystkiego dokładam ulubiony obiektyw portretowy- 85mm głównie w plenerze i 50mm w studio.
Światło buduje klimat, w zależności od jego rodzaju możemy wzbudzić w odbiorcy poczucie strachu, radości czy podekscytowania. Niesamowicie ważną umiejętnością jest sztuka dobrania odpowiedniego oświetlenia do wizji zdjęcia, które ma powstać.
Sprzęt
Sprzęt nie ma tu wielkiego znaczenia o ile aparat, którym dysponuję daje mi dobrą jakość a obiektyw pozwala na zabawę głębią ostrości. Nic więcej do szczęścia nie potrzeba.
Wyjątkiem będzie fotografowanie w trudnych warunkach oświetleniowych, wówczas bez dobrego sprzętu ciężko o dobrą jakość ale i z takich opresji można wybrnąć chociażby za pomocą lamp błyskowych.
Kreatywność ponad wszystko.
Podsumowanie
Podsumowując, najważniejsze jest to aby zdjęcie, które wykonujemy było częścią fotografa, przekazaniem jego wizji i pomysłu na zdjęcie oraz sprawieniem aby osoba, której robimy zdjęcie czuła się w tym wszystkim swobodnie.
Każde zdjęcie, które wykonuje człowiek jest jego indywidualnym i niepowtarzalnym spojrzeniem na świat. W tym momencie przychodzi weryfikacja i odpadają (robią gorsze zdjęcia) osoby bez wyobraźni, poczucia estetyki, spostrzegawczości i umiejętności świadomego fotografowania. Brutalne ale prawdziwe.
Ale spokojnie, wszystkich powyższych rzeczy można się nauczyć. I o tym napiszę artykuł.
Komentarze, ciekawa dyskusja, Wasze podejście do portretu, udostępnienia- wszystko mile widziane.
PS: Jakiś czas temu stworzyłem bardzo rozbudowany artykuł, w którym opisuję jak zrobić dobry portret. Znajdziecie tam aspekty techniczne, cenne wskazówki i trochę wiedzy teoretycznej.
Link do artykułu: Jak zrobić dobry portret?
